Innføringskurs i arabisk ved UiB

Eg søkte om Langt løp-stipend for å ta arabisk ved Universitetet i Bergen. Eg var så heldig at eg fekk tildelt åtte veker studiepermisjon, og dermed fekk eg nok fri til å følgje to introduksjonskurs i løpet av eitt år: ARA 100 og ARA 111. Studiet gav i alt 25 studiepoeng og bestod av: - Tre forelesningar i veka, kor fleirtalet var obligatoriske - Ei rekke skriftlege innleveringar - Lytteprøve - Munnleg presentasjon - Eksamenar

Som utanriksjournalist møter eg mange som snakkar arabisk, særleg på reiser, men også her i Norge. Språk er ekstremt viktig for å komme tettare på dei vi møter, og erfaringsmessig er det langt betre å kunne nokre få fraser enn ingenting. Men når ein er nybegynnar i arabisk så er det viktig å ha lave forventningar til kor mykje ein vil lære. Som UiB sjølv skriv om studiet: «Arabisk er eit tidkrevjande språk å lære i samanlikning med nære europeiske språk, ikkje minst grunna skriftssystemet. Det er difor viktig å ha eit realistisk bilete av oppnåeleg språknivå.» I tillegg er dei regionale dialektene svært ulike.

Vi nybegynnarar lærer MSA (Modern Standard Arabic), språket som blir brukt i offentlege samanhengar, men som ingen praktiserer i dagleglivet. Mitt mål med studiet var å kunne føre ein heilt enkel samtale, som til dømes å helse korrekt, introdusere meg sjølv og stille enkle spørsmål etc. Og sjølv om eg seier mykje feil, synest alle eg har møtt at det er stor stas at nokon i det minste forsøker å snakke deira språk. Det er også ein fordel å beherske det arabiske alfabetet. Alt i alt, dette var lærerikt og absolutt nyttig i min jobb.

Eg er stort sett fornøgd med det valde studiet ved UiB, særleg sidan det ikkje var aktuelt for meg å reise utanlands i åtte veker for å ta eit meir skreddarsydd kurs. Forelesarane på UiB er gode og engasjerte. Dei to kursa eg kunne ta på universitetet er tenkt som første del av ein bachelor, og då er det naturleg nok inkludert ein del arabisk historie, kultur og litteratur. Eg skulle gjerne hatt eit kurs som berre fokuserte på språket, men det fann eg ikkje her i Bergen. Det var også utfordrande å kombinere jobb med obligatoriske forelesningar og oppgåver gjennom eit heilt år, men med ein fleksibel og ivrig redaksjonssjef så let det seg gjere.

Viss du begynner på null, slik som meg, så husk at dette vil ta tid. Skriftspråket og grammatikken er noko heilt anna enn det vi er vande med, men det er faktisk gøy! Det er også avgjerande å ta seg nok fri til å klare og henge med i svingane. Når ein er i jobb blir det unekteleg ein del fråvær, og då kan det vere litt vanskeleg og hente seg inn igjen. Her burde nok eg ha vore flinkare til å følgje mitt eige råd. Men som tidlegare nemnt, det er ein stor fordel å finne nokon som du kan praktisere språket med.